W Tucznawie przy budynku szkoły podstawowej zlokalizowany jest kamień pamiątkowy poświęcony Ludwikowi Idzikowskiemu. Z okazji Święta Lotnictwa Polskiego w dniu 28 sierpnia uczczono pamięć tego lotnika. W uroczystości udział wzięli przedstawiciele OSP Tucznawa, Michał Syska jako przedstawiciel prezydenta Marcina Bazylaka, radny Sławomir Żmudka, Katarzyna Borzęcka, dyrektor Zespołu Szkolno – Przedszkolnego nr 6 oraz Arkadiusz Rybak dyrektor Muzeum Miejskiego „Sztygarka”.
Ludwik Idzikowski urodził się 24 sierpnia 1891 roku w Warszawie. W listopadzie 1918 roku został przyjęty w stopniu podporucznika do Wojska Polskiego i przydzielony do Wojskowej Szkoły Lotniczej w Warszawie. Od czerwca 1919 roku latał jako pilot frontowy w 6 Eskadrze Wywiadowczej. W dalszym toku działań wojennych w sierpniu 1920 roku brał udział w walkach o Lwów przeciwko armii konnej Siemiona Budionnego, a następnie latał w 7 Eskadrze Myśliwskiej im. Tadeusza Kościuszki.
Ludwik Idzikowski
Tuż po zakończeniu działań wojennych wysiłki polskich lotników skierowały się ku podniesieniu prestiżu odrodzonego państwa. Zdobywanie rekordów stało się wtedy przejawem patriotyzmu. W 1926 roku Ludwik Idzikowski rozpoczął przygotowania do przelotu nad Atlantykiem ze wschodu na zachód – Francja – USA. Start do pierwszej, nieudanej próby przelotu nad Atlantykiem nastąpił w 1928 roku. Druga próba przelotu nastąpiła niespełna rok później, po dokładniejszym przeglądzie i przygotowaniu samolotu Amiot 123, który wyposażono w mocniejszy silnik. Po przeleceniu 2140 kilometrów silnik zaczął sprawiać kłopoty co zmusiło lotników do zaniechania lotu i skierowania się w rejon wysp Azorskich. Tam podczas kołowania samolot uderzył w mur z kamieni i przewrócił się. Mieszkańcy pobliskiej osady, którzy nadbiegli z pomocą wyciągnęli z maszyny Kazimierza Kubalę. Następnie nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności, któryś z pomagających, chcący sobie poświecić spowodował pożar samolotu, w którym zginął nieprzytomny Ludwik Idzikowski.
Uroczystości poświęcone L. Idzikowskiemu odbywały się na terenie całego kraju. Organizowano akademie, odczyty bądź nadawano imię bohaterskiego lotnika ulicom niektórych miast. Podobna gorączka patriotyczna udzieliła się mieszkańcom niewielkiej wioski Tucznawa, a organizacją, gdzie ogniskowały się działania miejscowych patriotów, była drużyna Ochotniczej Straży Pożarnej, utworzona w 1928 roku.
Wśród osób, które przyczyniły się do powstania obelisku wymienić należy: Zygmunta Stychno, Edwarda Stychno, Stanisława Otrębskiego, Mikołaja Przybyłę, Czesława Stychno oraz zarząd Ochotniczej Straży Pożarnej w Tucznawie w osobach: Tomasza Dynera, Melchiora Przybyły, Józefa Szaty, Stanisława Nowaka, Błażeja Białasa, Wiktora Kieresa, Karola Białasa, Józefa Olesia i Józefa Koźlaka.
Poświęcenie i odsłonięcie obelisku odbyło się dnia 18 sierpnia 1929 roku.
Odsłonięcie obelisku w 1929 r.
W uroczystości wzięło udział kilkaset osób, a wśród nich m.in.: starosta będziński Józef Boxa, proboszcz parafii w Chruszczobrodzie ks. Mikołaj Libura, delegacja II pułku lotniczego Kraków – Rakowiec, Komitet Okręgowy LOPP, Okręgowy Związek Straży Pożarnych w Będzinie i Powiatowy Komitet Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego Sosnowcu.
Opracował Arkadiusz Rybak
Więcej wiadomości na temat historii Ludwika Idzikowskiego oraz obelisku w Tucznawie można znaleźć w publikacji autorstwa Arkadiusz Rybaka pt. „Wpisani w historię Dąbrowy Górniczej”.
